میالژی تاخیری، این اصطلاح ممکن است ناآشنا به نظر برسد، اما این پدیده ای است که بسیاری از علاقه مندان به ورزش اغلب پس از تمرین تجربه می کنند.

پس دردهای عضلانی تاخیری دقیقا چیست؟

میالژی تاخیری همانطور که از نامش پیداست به دردهایی اطلاق می شود که برای مدتی بعد از یک فعالیت بدنی یا ورزش در عضلات ایجاد می شود. این درد معمولا بلافاصله پس از ورزش ظاهر نمی شود، اما به تدریج ساعت ها یا حتی یک یا دو روز بعد خود را نشان می دهد، بنابراین به آن "تأخیر" می گویند.

این درد به دلیل کشیدگی عضلانی یا آسیب حاد نیست، بلکه به دلیل تحمل بار عضلانی در حین ورزش است که فراتر از محدوده تطبیقی ​​روزانه آن است و در نتیجه آسیب جزئی به فیبرهای عضلانی وارد می شود.

وقتی ماهیچه های ما فراتر از بار روزانه خود به چالش کشیده می شوند، تغییرات انطباقی برای قوی تر شدن و قدرتمندتر شدن ایجاد می کنند. این فرآیند سازگاری با آسیب فیبرهای عضلانی کوچک و پاسخ های التهابی همراه است که به شروع میالژی تاخیری کمک می کند.

اگرچه این درد ممکن است ناراحت کننده باشد، اما در واقع این روشی است که بدن به ما می گوید که عضلات در حال قوی تر شدن هستند و ما یک قدم به هدف خود نزدیکتر شده ایم.

چندین قدم وجود دارد که می توانید برای تسکین دردهای عضلانی تاخیری انجام دهید.

اول از همه، گرم کردن و کشش مناسب بسیار مهم است، آنها به آماده سازی عضلات و کاهش احتمال آسیب کمک می کنند.

ثانیا، انجام ورزش های هوازی مانند دویدن، پیاده روی سریع و غیره می تواند به افزایش ضربان قلب و تسریع گردش خون کمک کند که اسید لاکتیک را سریعتر از بین می برد. در عین حال، تمرینات هوازی می‌تواند اکسیژن بیشتری را به عضلات برساند که به ریکاوری و بازسازی عضلات کمک می‌کند.

سوم، ماساژ نیز انتخاب خوبی است. ماساژ مناسب بعد از ورزش می تواند عضلات را شل کند، گردش خون را تقویت کند و ترشح اسید لاکتیک را تسریع کند. علاوه بر این، ماساژ می تواند تنش عضلانی را کاهش داده و درد را کاهش دهد.

در نهایت، رژیم غذایی مناسب نیز کلید مبارزه با دردهای عضلانی تاخیری است. پس از ورزش، بدن به مواد مغذی کافی برای ترمیم بافت عضلانی و بهبود ریکاوری عضلات نیاز دارد. بنابراین باید پروتئین، کربوهیدرات و سایر مواد مغذی کافی برای رفع نیازهای بدن مصرف کنیم.